Kowno to drugie co do wielkości miasto na Litwie zaraz po Wilnie, ważny ośrodek gospodarczy, akademicki i kulturalny. W okresie międzywojennym, kiedy Wilno leżało w granicach II Rzeczypospolitej, było tymczasową stolicą Litwy. Architektura Kowna z tego okresu jest uważana za jeden z najlepszych przykładów europejskiego art deco. Miasto leży u biegu dwóch największych litewskich rzek, Niemna i Wilii, w pobliżu Zbiornika Kowieńskiego, największego akwenu na całej Litwie.
Stara legenda głosi, że Kowno zostało założone przez Rzymian w czasach starożytnych. Według niej na te tereny uciekł przed Neronem rzymski patrycjusz o imieniu Palemon wraz z trzema synami: Barcusem, Kunasem i Sperusem. Po śmierci ojca synowie podzielili ziemię między siebie, Kaunas otrzymał i wybudował fortecę tam gdzie obecnie stoi miasto, które potem nazwano jego imieniem.
Natomiast według wykopalisk archeologicznych pierwsi ludzie osiedlali się na tych terenach już na przełomie drugiego i pierwszego tysiąclecia przed naszą erą.
W źródłach pisanych Kowno po raz pierwszy można zobaczyć w 1361 roku, kiedy postawiono tutaj murowany zamek. Rok później w 1362 roku zostaje on natomiast zdobyty i zniszczony przez Krzyżaków. W 1408 roku miasto zostaje lokowane na prawie magdeburskim, w tym samym roku na zamku w Kownie ma miejsce spotkanie króla polski Władysława Jagiełły z wielkim mistrzem krzyżackim Ulrichem von Jungingenem. Ostatecznie uregulowanie granic i przynależności państwowej ma miejsce po bitwie pod Grunwaldem w 1410 roku. W 1441 roku miasto przystępuje do Ligi Hanzeatyckiej.
W latach 1701-1707 Kowno było okupowane przez wojska szwedzkie.
Po trzecim rozbiorze Polski w 1795 roku, Kowno staje się częścią Rosji. Podczas francuskiej inwazji na Rosję w 1812 roku Wielka Armia Napoleona dwukrotnie przeszła przez miasto, za każdym razem poważnie je dewastując.
W czasie I wojny światowej Niemcy zdobyli Kowno i okupowali je aż do 1919 roku. Wcześniej bo pod koniec 1918 roku sowieci proklamowali tu republikę radziecką, jednak z powodu braku poparcia lokalnej ludności ta upadłą po kilkunastu dniach.
26 września 1926 w Kownie w kościele św. Trójcy doszło do pogromu ludności polskiej.
Po II wojnie światowej Kowno stało się głównym ośrodkiem przemysłowym Litwy.
Obecnie jest to pełne uroku miasto, w którym w wielu miejscach można jeszcze dzisiaj zobaczyć polskie ślady. Przez co zwiedza się je z dużym sentymentem. Miasto jest bardzo przyjazne turystom. Szczególnie polecam informację turystyczną znajdującą się w budynku ratuszu na rynku głównym, gdzie można zasięgnąć wszelkich niezbędnych informacji.
Z ciekawszych zabytków na pewno można wymienić ratusz miejski z XVI wieku zwany “Białym Łabędziem” ze względu na swój kolor i wygląd. średniowieczny zamek w Kownie, po przeprowadzonej renowacji również dzisiaj pięknie się prezentuje. Oraz cały szereg kościołów jak gotycka pochodząca z XV wieku archikatedra śś. Piotra i Pawła, czy również gotycki Kościół św. Gertrudy. Wymienić trzeba też zespół klasztorny jezuitów z XVII-XVIII wieku, klasztor kamedułów w Pożajściu, zespół klasztorny dominikanów z XVII wieku oraz zespół klasztorny bernardynek też z wieku XVII.
Na Litwie polecam rezerwację noclegów przez booking.com, a jako opcję budżetową polecam serwis Airbnb.
Booking.com
