Osaka to trzecie co do wielkości japońskie miasto (2,7 mln mieszkańców) po Tokio i Jokohamie oraz stolica drugiego co do wielkości obszaru metropolitalnego Keihanshin zamieszkałego przez ponad 20 milionów osób. Osaka stanowi duże centrum gospodarcze i finansowe kraju. Znajduje się tu druga co do wielkości giełda papierów wartościowych w Japonii, a swoje siedziby mają takie firmy jak Panasonic i Sharp.
Osobiście bardzo lubię Osakę, panuje tu zupełnie inna atmosfera niż w Tokio. Ciężko to opisać, trzeba to “poczuć”. Fantastycznym, głównym miejscem turystycznym miasta jest rejon Dotonbori w dzielnicy Namba. To tam najczęściej słyszę słowa – właśnie tak wyobrażałem / wyobrażałam sobie Japonię. Ciągnie się on wzdłuż kanału o tej samej nazwie i jest pełen ulicznego jedzenia, przeróżnych restauracji i barwnych sklepików. A do tego wszystkiego kolorowe, ruszające się banery reklamowe. Zjemy tu doskonałe Takoyaki, spróbujemy wołowiny Kobe, znajdziemy świetne restauracje sushi. Klimat tego miejsca jest niepowtarzalny i zdecydowanie warto to zobaczyć i poczuć wszystkimi zmysłami.
Z Dotonbori związane jest japońskie słowo Kuidaore, które w luźnym tłumaczeniu oznacza zrujnowanie swojego budżetu na ekstrawagancję w jedzeniu. Jest to część dłuższego powiedzenia iż “moda zrujnuje nas w Kioto a jedzenie w Osace”.
Jednym z najbardziej charakterystycznych miejsc na Dotonbori jest Kani Doraku Krab, który ma mechaniczne odnóża i 6,5 metra wysokości. Zbudowany został w 1960 roku i wisi nad restauracją o takiej samej nazwie.
Kanał w 1612 roku zaczął budować miejscowy przedsiębiorca Yasuri Doton, który liczył na ożywienie handlu dzięki tej inwestycji. Miał on połączyć dwie inne rzeki płynące płynące w tym rejonie. Ostatecznie kanał został ukończony w 1615 roku już po jego śmierci i nazwany na jego cześć – bori to kanał.
W 1621 roku wyznaczono rejon Dotonbori na część rozrywkową Osaki i tak już zostało do dzisiaj. Powstało tu wiele teatrów Kabuki oraz Burnaku, oraz mechaniczny teatr lalek Takeda Karakuri. Część z nich dotrwała nawet do II wojny światowej, ale w jej trakcie wszystkie uległy zniszczeniu. Dziś zastąpiły je restauracje i kawiarnie.
Jednym z najbardziej znanych zabytków nie tylko Osaki ale i Japonii, jest zamek w Osace. Odegrał on bowiem znaczącą rolę w zjednoczeniu kraju w XVI wieku. Wcześniej w tym miejscu swoją siedzibę w silnie ufortyfikowanej świątyni miał buddyjski zakon Jodo Shinshu. Od 1570 roku przez 10 lat oblegał ich Oda Nobunanga, co doprowadziło w konsekwencji do poddania się mnichów i zrównania świątyni z ziemią.
Budowę zamku rozpoczęto w 1583 roku na polecenie Hideyoshi Toyotomi, projekt wzorowany był na zamku Oda Nobunanga w Azuchi. Ostatecznie budowę ukończono w 1597 roku, rok przed śmiercią Hideyoshi, a zamek przeszedł w ręce jego syna Toyotomi Hideyori.
Dwukrotnie zamek oblegał Ieyasu Tokugawa, po raz pierwszy bez powodzenia w 1614 roku, kiedy podczas oblężenia zasypano zewnętrzną fosę. Gdy Hideyori zaczął w kolejnym roku odnawiać fosę, Tokugawa ponownie zaatakował zamek zdobywając go 4 czerwca 1615 roku. Tym samym zamek przeszedł w posiadanie klanu Tokugawa, a klan Toyotomi przestał istnieć (Hideyori popełnił seppuku).
W 1620 roku Tokugawa Hidetada rozpoczął odbudowę i rozbudowę zamku. Granitowe mury wykonane w tamtym czasie stoją do dzisiaj. Zamek kilka razy w swoje historii niszczyły pożary, które wybuchały w zbrojowni. W XIX wieku stał się częścią Arsenału Armii Osaka, która mieściła się tu również w trakcie II wojny światowej. To z kolei przyciągnęło amerykańskie naloty bombowe zakończone zniszczeniem zamku. Ponowna odbudowa rozpoczęła się w 1995 roku i trwała 2 lata.
Jednym z współczesnych symboli Osaki jest obecnie Umeda Sky Building. Tak naprawdę są to dwa 40 piętrowe budynki połączone na dwóch najwyższych kondygnacjach. Pierwotny projekt z 1988 roku zakładał powstanie aż czterech takich połączonych wież, ale plany pokrzyżował kryzys gospodarczy jaki wybuchł w Japonii.
Budynek został pierwotnie pomyślany w 1988 r. Jako projekt “City of Air”, w ramach którego planowano utworzenie czterech połączonych wież w północnej Osace. W końcu pękła bańka gospodarcza Japonii z lat 80. XX wieku i liczba wież spadła do dwóch.
Całość ma 173 metry wysokości i została ukończona w 1993 roku. Projektantem to Hiroshi Hara. Własicielem budynku jest w 35% Toshiba, reszta należy do Nomura Real Estate co. Swoje biura ma tu między innymi Mazda, a siedzibę Konsulat Generalny Niemiec w Osace.
Wracając do samego miasta, którego nazwę można przetłumaczyć jako “duże wzgórze”. Badania archeologiczne pokazują nam, że pierwsi osadnicy mieszkali w tym rejonie już w VI-V wieku p.n.e., a w IV wieku istniał tu już duży port. W okresie Edo oraz Meiji było to jedno z najważniejszych japońskich miast i portów. I takim pozostaje do dnia dzisiejszego.
Mieszkańcy Osaki zawsze wyróżniali się na tle Japonii. Uważani są za wyjątkowo skąpych, żarłocznych, sprośnych, przebiegłych, mało społecznych, a lokalny dialog uważany jest za wulgarny. Do tej pory funkcjonuje powiedzenie “Mieszkańcy Osaki jedzą, dopóki się nie rozpadną”.
Będąc w Osace polecam hotel Hotel Trad. Można powiedzieć, że bardziej przypomina apartamenty niż zwykły hotel. W każdym razie pokoje są wielkie, a ceny niskie :)
Jako opcję budżetową polecam serwis Airbnb.
Booking.com
