Jak tanio zwiedzić Chiny

UWAGA – powstała nowa aktualna, uzupełniona wersja poradnika:
Jak tanio podróżować po Chinach v2.0

Chiny to piękny kraj. Piękny i duży co ma wielkie znaczenie przy planowaniu wyjazdu. W tym poście postaram się opisać jak tanio z plecakiem na ramieniu wyjechać i podróżować po Chinach – czyli jak zorganizować sobie wyjazd na własną rękę do Państwa Środka. Zapewne dla wielu z Was to co napiszę jest oczywiste, mam jednak nadzieję iż chociaż kilku osobom się przyda i przekona ich do podróży po tym niesamowitym kraju.

Zacznę od tego, iż po Chinach jeździ się stosunkowo łatwo i jeszcze tanio. Tzn. jak się chce można zwiedzać je tanio. Bo dla osób z większym portfelem ofert również nie brakuje. Należy tylko pamiętać o jednym. W okresie chińskich świąt wszyscy się tam przemieszczają. Co może sprawiać pewne problemy. Do takich okresów należy właśnie Chiński Nowy Rok, który jest świętem ruchomym. W tym roku wypadał on 14 lutego – w walentynki. Zazwyczaj przypada gdzieś między styczniem a marcem. Kolejny jest weekend majowy. I ostatni taki okres rocznica powstania Chińskiej Republiki Ludowej, która wypada 1 października. Zresztą do zeszłorocznych obchodów przygotowania ruszyły na kilka miesięcy naprzód – z racji okrągłych 60 lat. I np. w Pekinie gdy byłem z grupą we wrześniu nie weszliśmy na Plac Tiananmen ponieważ trwały tam próby występów.

W takich okresach poruszanie się samemu może sprawiać problemy, a z większą grupą staje się naprawdę trudne. Mogę tylko powiedzieć iż gdy w zeszłym roku w maju na miesiąc przed przylotem do Pekinu, wysłałem zaliczkę z prośbą o kupienie mi biletu na pociąg na przejazd do Xi’an nie udało im się tego dokonać. Dla jednej osoby! Na szczęście poradziłem sobie samemu, bowiem takim wyjściem awaryjnym są autobusy. Ale o tym później.

Chiny są bardzo rozległym krajem, więc ciężko wskazać jeden najlepszy termin na wyjazd. Ale upraszczając można założyć iż wiosna i jesień są właśnie takim okresem. Jest już lub jeszcze ciepło. Omijamy porę tajfunów i wzmożonych opadów która trwa w lecie.

Więc dobrze – ustaliliśmy już termin. Teraz formalności – bby wjechać do Chin potrzebujemy wizę. W zasadzie aby ją dostać wystarczy złożyć wypełniony wniosek ze zdjęciem, potwierdzenie biletów lotniczych. Odczekać tydzień, wnieść opłatę i już mamy ją w paszporcie. Należy pamiętać iż wjeżdżając do Hong Kongu który jest specjalną strefą administracyjną formalnie przekraczamy Chińską granicę. Dlatego jeżeli ktoś planuje po wjeździe do tego miasta z powrotem wrócić do Chin należy mieć wizę uprawniającą do dwukrotnego przekroczenia granicy.

Szczepienia – nie ma obowiązkowych, ale jak zawsze w podróży warto mieć te podstawowe – żółtaczka (przede wszystkim tym A), tężec, dur brzuszny.

Osobiście korzystam przede wszystkim z przewodnika Lonely Planet. Obecnie mam 3 bardziej szczegółowe i jeden ogólny, który tak naprawdę w większości przypadków jest wystarczający. Ja lubię sobie przygotować plan wyjazdu – bo zazwyczaj mam ograniczony czas. Wtedy łatwiej jest zobaczyć wszystko to co na co miało się ochotę. Natomiast jadąc na dłużej, mam już tylko ogólny zarys wyjazdu – a reszta układa się już po drodze.

Plan i to dokładny jest już za to niezbędny kiedy jadę jako pilot. Maiłem to szczęście iż prowadząc grupę w Chinach osobiście układałem wcześniej cały program trampingu. Nie powiem – zajęło mi to naprawdę dużo czasu. Jego napisanie i późniejsze wdrożenie w życie. Rezerwacje noclegów, pociągów itp. Bo jadąc z grupą nie ma miejsca na poślizg jednego dnia “bo brakło biletów na przejazd”. Czy nie bardzo sobie wyobrażam szukanie noclegu z całą grupą. Ludzie na trampingu – mimo iż mają świadomość tego na jaką imprezę się udają /choć nie zawsze;) oczekują jednak tego iż wszystko będzie przebiegało sprawnie. Czyli przyjedziemy pociągiem do danej miejscowości, tu nas ktoś odbierze i zawiezie do hostelu gdzie pokoje już czekają. Ewentualnie podjedziemy tam sami, ale wszyscy już odliczają minuty do tego kiedy będą mogli wziąźć prysznic po całonocnej jeździe. A nie tego iż ja dopiero zacznę szukać miejsca gdzie się zatrzymamy.

Jadąc samemu mogę sobie pozwolić zaś na dużo luzu i improwizacji. Choć i tu czasami warto pomyśleć z wyprzedzeniem i np. zarezerwować sobie spanie w kolejnej miejscowości do której będziemy jechali. Szczególnie w okresie świąt, kiedy brak takiej rezerwacji może spowodować np. konieczność noclegu w droższym pokoju bo gdy przyjedziemy okaże się iż wszystki tanie są już zajęte.

Do Chin najłatwiej jest się dostać samolotem – z Polski zapewne przez jeden z portów Europejskich, gdyż LOT po krótkiej przygodzie zrezygnował z lotów do Pekinu. Tak jak to zaznaczyłem na tej mapce są 3 główne miasta do których możemy przylecieć – Pekin, Shanghai i Hong Kong. Ja osobiście gdy leciałem po raz pierwszy zaczynałem z Shanghaju i polecam wszystkim zacząć właśnie od tego miasta. Pekin bowiem może nieco rozczarować – mnie rozczarował. Ale nie o tym miała być mowa.

Bilety lotnicze. Koleją transsyberyjską nie jechałem, więc pozwolę sobie ją pominąć. Obecnie konkurencja na rynku lotów do Azji jest duża, co za tym idzie dosyć często pojawiają się naprawdę świetne okazje. Najtańszy bilet jaki widziałem na trasie Warszawa – Pekin i z powrotem kosztował 1200 zł. Taka promocja Aerofłotu była dostępna pod koniec zeszłego roku. Natomiast ceny w granicach 1600 – 2000 zł pojawiają się naprawdę często. Polecam poświęcić nieco czasu i samemu przeszukać portale rezerwacyjne. Ja najczęściej korzystam z Travelocity i nigdy nie miałem z nimi żadnych problemów. Z innych które można tu wymienić to Kayak, Orbitz, Expedia, czy polska Flyfiesta. Całkiem dobrym sposobem jest również śledzenie informacji na forum lotnictwo.net.pl gdzie bardzo często są wrzucane informacje o wszystkich promocjach na połączenia lotnicze.

Noclegi – z tym zazwyczaj nie ma żadnych problemów. Można wcześniej zarezerwować, można szukać na miejscu. Pomocne są ulotki reklamowe które są wyłożone praktycznie we wszystkich hostelach. To jest chyba najlepsza metoda, ja zawsze zbieram takie z miejscowości do których planuję pojechać w dalszej kolejności. Większość pozwala na rezerwację mailem, lub po prostu można poprosić w naszym hostelu, aby zadzwonili do kolejnego i nam zaklepali miejsce. Po Chinach można jeździć dosyć tanio jak i bardzo drogo. Skupię się tu zgodnie z tematem na tym pierwszym. Bez problemu można dostać nawet w Pekinie pokój dwuosobowy z łazienką w hostelu przy Zakazanym Mieście za ok. 60 zł od osoby. Łóżko w dormitorium będzie nas kosztowało ok. 30 zł dziennie. I to jest drogo. Bowiem jeżdżąc po Chinach zazwyczaj płaciłem ok. 10 zł za nocleg. Śpiąc w naprawdę bardzo ładnych hostelach zlokalizowanych niedaleko od centrum. Oczywiście mówię o pokoju wieloosobowym bez łazienki. W gorszych miejscach można zejść jeszcze taniej.

Polecam też rezerwacje przez booking.com, płacimy zaliczkę, lub podajemy dane karty kredytowej jako zabezpieczenie i dzięki temu mamy pewność, że miejsce zawsze będzie na nas czekać.

Dobrym rozwiązaniem może być również serwis Airbnb, w którym możemy wyszukiwać apartamenty, mieszkania, pokoje udostępniane odpłatnie przez prywatne osoby. Ceny często są bardzo atrakcyjne. Do tego przy rejestracji z tej strony, otrzymuje się 79zł na pierwszą rezerwację, jako miły upominek.

I oczywiście należy pamiętać o targowaniu się.

Jak ktoś lubi mieć wszystko poukładane i zaplanowane dobrym rozwiązaniem jest np. serwis hostelworld.com Posiada olbrzymią bazę obiektów, często w naprawdę atrakcyjnych cenach. Tak jak wspominałem na początku – w gorących okresach kiedy jest więcej turystów warto jednak pomyśleć o noclegu z pewnym wyprzedzeniem. Bo czasami może się zdarzyć iż te najatrakcyjniejsze będą już zajęte gdy przyjdziemy prosto z ulicy. A to może spowodować wydanie więcej na nocleg niż chcieliśmy. Należy też uważać na naganiaczy, ale to chyba wszędzie.

Jedzenie jest tanie i smaczne. Choć jest to moja subiektywna opinia i nie wszyscy się z tym zgadzają. Moja ostatnia grupa wypominała mi to przez cały tramping i gdy tylko miała taką możliwość prawie wszyscy lądowali w KFC lub McDonald’s. Ja natomiast uwielbiam Chińską kuchnię. I tutaj jak wszędzie sprawdza się prosta zasada – należy jeść tam gdzie robią to lokalni mieszkańcy. Czyli wybieram “restauracje” które może z wyglądu zazwyczaj nieco odstraszają ale są pełne ludzi. Gwarantuje to zazwyczaj ucztę kulinarną. Oraz to iż nie trafimy na coś nieświeżego co mogło by nam zaszkodzić. Dodatkowo takie knajpki są naprawdę tanie – cały obiad można zjeść za odpowiednik kilku złotych.

Kuchnia Chińska jest niezwykle zróżnicowana, w zależności od regionu w którym się znajdujemy. Zasadniczo może być ostra albo koszmarnie ostra ;) Żartuję, ale jeżeli ktoś nie przepada za ostrymi potrawami to należy uważać co się zamawia. I zazwyczaj “hot” nie znaczy że danie jest gorące, tylko właśnie ostre.

Świetnym rozwiązaniem są zupki. Taka miska rosołu z makaronem sojowym i kawałkiem mięsa oraz warzywami potrafi nawet mnie zapchać. Przynajmniej na chwilę ;) A kosztuje grosze. Na podróż warto zaopatrzyć się z kolei w klasyczne “chińskie zupki”. Można je dostać praktycznie wszędzie, tak jak i wrzątek potrzebny do ich zalania. W każdym pociągu jest co najmniej jeden kurek w wagonie gdzie za darmo cały czas można skorzystać z gotującej się wody.

Dla Chińczyków jedzenie jest jedną z najważniejszych czynności. Dlatego tam naprawdę ciężko chodzić głodnym. Niemalże w każdym miejscu znajdzie się jakiś stragan z jedzeniem. W pociągu poz zupkami non stop ktoś kursuje z gotowanymi potrawami. Cały obiad można dostać za 7-8 zł.

Z kolei dla osób lubiących pokosztować wszystkiego idealne są lokalne targi. Gdzie zakupy robi lokalna ludność, a dostać i skosztować można praktycznie wszystko co się rusza. Takie miejsca są zazwyczaj odnotowane w przewodnikach lub można zapytać w hotelu. Jednym z lepszym miejsc na kulinarne eksperymenty jest Yangshuo – gdzie można nawet pójść na chiński kurs gotowania.

W Pekinie, niedaleko od Zakazanego Miasta jest również taki market – tyle iż stricte dla turystów. Dlatego ceny są mało atrakcyjne, za to stoiska aż uginają się od różnych robaków, węży, małż, skorpionów, itp. Polecam bo warto zobaczyć, a na pewno każdy znajdzie coś dla siebie.

Najdroższe jest zwiedzanie – czyli koszty wstępów. I to niestety ciężko jest obejść. Bowiem jeżeli chcemy zobaczyć jakieś miejsce nie obędzie się bez kupienia biletu. Aczkolwiek w przypadku studentów warto mieć legitymację ISIC – są miejsca jak np. Muzeum Armii Terakotowej w Xi’an gdzie jest honorowana i można dostać zniżkę.

Samolot. Na samolot oczywiście najłatwiej dostać bilety. Lini jest dosyć dużo a flotę mają przyzwoitą. I bilety również stosunkowo łatwo dostać.

Pociągi – są kapitalne:) Jak już wspominałem przy okazji jedzenia zawsze jest dostępny wrzątek i non stop ktoś kursuje z jedzeniem do sprzedaży. Cały obiad, zupka chińska, itp, więc o to nie ma co się martwić. Bilety na podróż można kupować tylko na stacji z której się chce odjechać. Więc najlepiej od razu po przyjeździe do danej miejscowości o nie się zatroszczyć. W hostelach i agencjach turystycznych po zapłaceniu prowizji również mogą kupić dla nas bilety i zazwyczaj im się to udaje.

Najlepiej wybierać te pociągi, które zaczynają jechać w trasę z naszej stacji. Łatwiej dostać bilety a w nocnych mam wrażenie że pościel zmieniają właśnie tylko na początkowej stacji. W dzień na krótkich trasach do kilku godzin najlepiej wybierać “twarde siedzenia” –  najtaniej, a też całkiem przyzwoicie. Na trasach nocnych ja wolę się wyspać – więc “twarde łóżko”. Przedziały w sypialnych są otwarte, po 3 łóżka z każdej strony więc razem 6. W przejściu są stoliki i krzesełka więc można sobie tam zjeść i pointegrować się z chińczykami:) A jest to ważne – bo np. przejazd do Lhasy z Pekinu to ponad 2 dni. Więc dzięki temu czas nam znacznie szybciej leci.

Im wyżej łóżko tym tańszy bilet. W tych sypialnych oddaje się bilet przed wejściem do wagonu konduktorowi. W zamian dostaje się plastikową kartę. Przed naszą stacją konduktor przyjdzie i odda nam bilet zabierając kartę. Więc się nie przejedzie. Przy wyjściu z dworca dosyć często zabierają bilety, czyli lepiej ich nie gubmy.

W okienku na dworcu mamy marne szanse że ktoś będzie mówił po angielsku, więc dobrze mieć napisane w krzaczkach co chce się kupić. Teoretycznie powinno też przychodzić się na dworzec na 1h przed odjazdem pociągu. Są dosyć duże i przechodzi się “kontrolę bezpieczeństwa”. Mnie zdarzyło się raz wpaść na 10 min przed odjazdem, ale to tylko dlatego że koleżanka Chinka mnie odprowadzała. Samemu lepiej jest mieć jednak pewien zapas, zwłaszcza że prawie zawsze pociągi odjeżdżają punktualnie co do minuty. Ale od każdej reguły zdarzają się wyjątki. Więc gdy pociąg ma 2 godzinne opóźnienie również nie ma co wpadać w panikę. Często później nadrobi to na trasie. A jak nie to cóż, będziemy później na miejscu ;)

Na bilecie jest numer pociągu więc na dworcu łatwo się zorientować gdzie mamy się ustawić w kolejce. Bo na pociąg czeka się w poczekalni ? nad każdą bramką na peron wyświetlają numer pociągu do którego będzie prowadziło dane wejście i dopiero jak podstawią pociąg kilka/kilkanaście minut przed odjazdem otwierają bramki na peron i lecimy do wagonu Żeby wejść na dworzec trzeba już mieć bilet.

Rozkłady jazdy: http://www.travelchinaguide.com/china-trains/

Pociągi mają jedną wadę. Jeżdżą nimi wszyscy Chińczycy. A jest ich ponad miliard. Dlatego na najbardziej obleganych trasach, nieraz jest trudno dostać bilety. A czasami kupienie ich samodzielnie w kasie graniczy z cudem. Natomiast zdecydowanie łatwiej jest już to zrobić z agencji turystycznej czy hostelu. Oczywiście w zamian za odpowiednią do skali trudności prowizję.

Ale i tak może się zdarzyć iż mimo szczerych chęci nie udało się ich dostać. Przemiła dziewczyna z hostelu będzie nam z zapartym tchem opowiadała jak to osobiście cały dzień stała w kolejce na stacji po nasz bilet i nie udało się jej go dostać.

I tu pojawia się pewne wyjście awaryjne o który mówiłem na początku. Mianowicie drogi w Chinach są coraz lepsze, a połączeń autobusowych jest naprawdę dużo. Zaś na długich nocnych trasach są autobusy sypialne. W trzech rzędach po dwa łóżka jedno nad drugim. Co prawda tak wąskie że ledwo można się obrócić na drugi bok, ale i tak jest to zdecydowanie lepsze niż spanie w normalnym pojeździe na fotelu. A podstawową ich zaletą jest to iż łatwo dostać bilety. Mnie udało się w zeszłym roku w długi weekend majowy na dzień przed odjazdem. Zaś cenowo wychodzi tak samo lub nieraz taniej od pociągu.

Wiadomo, komfort jednak znacznie gorszy, ale i tak z czystym sumieniem mogę polecić.

Mam nadzieję iż udało mi się tutaj chociaż w niewielkiej mierze przybliżyć temat i dzięki temu, może ktoś z Państwa wybierze się w tym roku na tramping po Chinach.